Elvera Jansen werkt voor het Leger des Heils: “Ik heb een helpsyndroom…”

JOURE - Medecoördinator Elvera Jansen(1964) van de Huiskamer van het Leger des Heils in Joure is een bezige bij. En dat is een heerlijk understatement, want eigenlijk zit Elvera nóóit stil.
We ontmoeten Elvera in de Huiskamer, die gevestigd is aan de Brugstraat, daar waar
voorheen Miks Welzijn was gevestigd. Wie is Elvera Jansen? Een nadere kennismaking met
een gedreven vrouw, die van mensen houdt.

Als we op de laatste woensdagmorgen van november in dit coronajaar een stap over dedrempel zetten, zit er al een groep mensen lekker aan de koffie en wordt er druk met elkaar gepraat. Nog voordat we ons mondkapje hebben afgedaan is er een vriendelijke vrijwilligster die ons vraagt of we ook zin in een kopje koffie of thee hebben. Dit bedoelen ze bij Bij Bosshardt Joure dus met ‘laagdrempelig’. Elvera is ondertussen druk in gesprek met een bezoekster. Een zestigplusser, die ook vaste gast van de Huiskamer is, laat een boek, hoe toepasselijk, over Majoor Bosshardt zien. “Jo meie it wol mei nei hûs ha, at jo it lêze wolle”, biedt hij royaal aan.

Het is tekenend voor de sfeer die hier heerst. Even later schuiven we bij Elvera aan in haar
eigen kamertje, waar ze zich zo nu en dan even terugtrekt om de rust te vinden om
ongestoord haar administratieve werk kan doen.

Zou je in het kort jezelf even willen voorstellen?
“Mijn naam is Elvera Jansen, geboren op 22 augustus 1964 in ’t Harde. Dochter van Henk en
Bep Jansen en na mijn geboorte kwam elf maanden later mijn zusje Anita. Ik ging naar de
lagere school in Hoogvliet bij Rotterdam. Daarna naar de mavo en later de havo in
Rotterdam. Toen wilde ik graag bij de politie, maar daar was ik te jong voor, zeiden ze en te
beschermd opgevoed was de motivatie om mij af te wijzen. ‘Ga maar de wereld in’, gaven ze
als advies mee. Dat werd voor mij de secretaresseopleiding van Schoevers, ook in
Rotterdam. Vanaf mijn achttiende ben ik gaan werken, uiteraard als secretaresse bijverschillende bedrijven. In 1990 ben ik met mijn toenmalige man Huib verhuisd naar Roosendaal. We hebben twee jongens gekregen, Matthias die nu 29 jaar is en Nathan, 26. In 2003 zijn Huib en ik gescheiden en sinds 2008 heb ik een nieuwe relatie, met Frank die ik ontmoette bij Phillips waar ik toen werkte. Moet je mijn pinpas ook nog…?” Je hebt nu een polo aan met het vignet van het Leger des Heils, hoe kom jij bij het Leger des Heils?

“Ik was tot eind 2019 diaconaal opbouwwerker van Solidair Friesland en één van de dingen
die ik daar heb gedaan was De Loodsboot in Sneek. Maar ik was ook een soort van
verbindende factor tussen de vier kerken in Joure en het Leger des Heils die in juni 2018 met
de Huiskamer was begonnen. De kerken wilden allemaal meer naar buiten, niet alleen
omkijken naar alle inwoners van Joure. Eigenlijk hadden we toen een gezamenlijk
gelijkgestemd doel en na een paar gesprekjes wilde iedereen die samenwerking wel. Er werd
een werkgroep voor opgericht.

Immy Hoekstra, de toenmalige coördinator van het Leger in Sneek, heeft het project in Joure
opgezet. Ik bereidde de vergaderingen van de werkgroep voor, samen met Bea Zomer,
coördinator-manager van de Huiskamers van het Leger des Heils in de regio Noordoost. Mijn
contract bij Solidair Friesland liep eind 2019 af en toen heeft het Leger mij gevraagd of ik
ervoor voelde om voor hen te komen werken. Ik val niet gauw stil, maar toen wel even.
Want het was al heel lang een droom van mij om bij het Leger des Heils te werken.”

Waar komt die droom vandaan?
“Ik ben actief protestant, maar ik vind het Leger een van de mooiste organisaties die wij
kennen in ons land. Alleen de papieren om er te werken heb ik niet. Sinds ik in Joure woon
hield ik de vacatures van het Leger al in de gaten, maar door het ontbreken van de papieren
kon ik er nooit op schrijven. En als ze je dan vragen, dan is dat wel bijzonder. Ik werd
gevraagd om naast Wietske, die hier tien uur in de week werkt als coördinator, te komen
werken.”

Ben jij nu wel of geen Heilssoldate?
“Nee, dat denken de mensen vaak wel als ze mij in kleding van het Leger des Heils zien. Ik
ben geen lid van het kerkgenootschap, maar wel in dienst bij het Leger des Heils. Dat kan
ook. Je moet uiteraard dan wel alle normen en waarden van het Leger des Heils
onderschrijven. Gewoon een actieve gelovige zijn.”

Nogmaals de vraag wat jou nu zo aanspreekt om voor het Leger des Heils te werken
“Ik ben er heel trots op dat ik kleding van het Leger des Heils draag. Als je aan wie dan ook
vraagt wat het Leger des Heils doet, zeggen ze bijna allemaal: ‘Die vangen toch daklozen op?’
Dat is inderdaad ook iets dat we doen maar we doen veel meer! Het Leger des Heils wil er
zijn voor de mensen aan de onderkant van de samenleving, die niets meer hebben. En ook
mensen die op andere plekken niet welkom of gewenst zijn kunnen bij het Leger des Heils
terecht. Het Leger des Heils geeft mensen steeds weer een kans. Zo zit ik zelf ook in elkaar. Ik
heb een soort helpsyndroom, ik help graag andere mensen.”

Waar valt het Leger des Heils Joure onder?
“Wij maken deel uit van de regio Noordoost en vallen als Bij Bosshardt onder de welzijnstak.
In Joure is geen korps, maar wel een ‘Bij Bosshardt’. Veel jongeren weten trouwens niet
meer wie dat was hoor, Majoor Bosshardt. Het staat voor wat zij heeft gewild, een
Huiskamer in de buurt voor mensen van de buurt.”

Wat houdt de Huiskamer Bij Bosshardt in Joure in?
“Wij zijn er voor mensen die behoefte hebben aan een kopje koffie, thee, een praatje en een
luisterend oor ook als het wat lastiger is in iemands leven. Wij kunnen eventueel mensen
doorverwijzen naar hulpverleners, maar we zijn zelf geen hulpverleners. De belangrijkste
taak van ons is ‘er zijn’. Wij hoeven niks en de mensen die hier komen ook niet. Dat geeft al
vaak rust, mensen in een hulpverleningstraject moeten vaak al zoveel. We organiseren veel
dingen, nodigen sprekers uit, maar het is vrijblijvend voor onze gasten en daardoor niet zo
‘eng’. Er zijn mensen in ‘hun huiskamer’ en daardoor kunnen ze ook laagdrempelig vragen
stellen, iets wat ze misschien anders niet zouden doen.”

Kun je reageren op deze drie woorden: ‘Geloof, Hoop en Liefde’?
“Geloof is mijn basis, mijn bron vanwaar ik uit leef en ook werk. Soms hebben mensen een
reactie ergens op. Als dat voor mij dan niet prettig is, denk ik altijd maar weer: ‘Er zit een
verhaal achter’. Zo probeer ik dat te zien.
Hoop? Ik hou hoop op dat er een wereld kan zijn waar iedereen gezien wordt. Hoe je andere
mensen bereikt is een ander verhaal, maar door mijn voelsprietjes steeds aan te laten staan
probeer ik mensen te verbinden die niemand meer hebben.
En de Liefde tenslotte? Als ik geen liefde zou hebben, dan denk ik niet dat ik dit werk zou
kunnen doen. Het is door liefde in gegeven. Waarvoor dan de liefde? In eerste instantie voor
God, voor Jezus die een voorbeeld gaf en nog steeds geeft. En ik hou heel erg van mensen. Ik
maak makkelijk contacten met mensen en omgekeerd is dat ook wel zo. Daar kan ik mij in
uitleven.”

Is er een scheidslijn tussen jouw werk en jouw privéleven?
“Die is er nauwelijks en soms is dat wel ingewikkeld. Ik heb een telefoon van mijn werk en
een privé mobieltje, maar eigenlijk komt het erop neer dat ze beide altijd aanstaan. Dag en
nacht bereikbaar is overdreven, maar ik vind het soms lastig om privé en werk te scheiden.
Maar toch krijg ik enorm veel energie en voldoening van mijn werk!”

Tekst: Henk van der Veer