Expositie in De Flecke over de coronaperiode

JOURE - Half maart werd het coronavirus vastgesteld in woonzorgcentrum De Flecke in Joure. Al snel verspreidde het virus zich over alle afdelingen. Zowel bewoners als medewerkers werden ziek. Na bijna twee maanden was De Flecke voor het eerst weer coronavrij.

De coronaperiode is en was een heftige tijd voor bewoners, familieleden en medewerkers van De Flecke. Voor buitenstaanders is het bijna niet te begrijpen wat er zich binnen de muren van De Flecke heeft afgespeeld. Het is ook heel moeilijk om te omschrijven hoe het was. Een onwerkelijk gevoel wat bijna niet te bevatten is als je het niet zelf ervaren hebt. Om de impact van de coronaperiode te laten zien, maar ook voor de verwerking ervan, hebben medewerkers van De Flecke een expositie samengesteld. Door middel van veelzeggende foto’s en ontroerende teksten wordt het verhaal van de coronaperiode verteld.

Sandra Velda werkt op de afdeling Suderfjild, de tweede afdeling die getroffen werd door het virus. In het begin vond ze het wel angstig. Ze vroeg zich niet af óf ze het zou krijgen maar wannéér. Uiteindelijk heeft ze het virus niet gehad. Dit gold niet voor een aantal bewoners op haar afdeling.

‘Je zag bewoners, die je jarenlang hebt verzorgd en waar je een band mee hebt, ziek worden en ademnood hebben. Dat is verschrikkelijk, dan voel je je heel machteloos. Dat alles wat je aanreikt, soms niet blijkt te helpen. Je wilt iets doen, maar weet niet meer wat. Warme zorg was het enige wat we nog konden bieden. Op een gegeven moment overleed er om de twee dagen een bewoner. Dit deed heel veel met ons. Gelukkig konden we er over praten, met elkaar, met de arts, met psychologen. Het bracht ook veel saamhorigheid. Ik vond het fijn om naar het werk te gaan en te kunnen helpen.”

Om de onwerkelijke situatie in De Flecke vast te leggen gingen medewerkers foto’s maken. Van de gangen met zuurstofflessen. Van medewerkers in beschermende kleding. Van lege huiskamers. Van de activiteiten, die anders georganiseerd moesten worden. Van de ruimtes en de looproutes, die gecreëerd werden. Van de bezoekmomenten. En de gedenktafels… Al deze foto’s zijn te zien op de expositie.

“Heel emotioneel”, vertelt Jikke Waterlander. Jikke was net bezig met re-integreren na een burn-out toen het coronavirus ook op haar afdeling uitbrak. ‘De ontspannen sfeer sloeg meteen om. De bewoners op onze afdeling hebben een vorm van dementie. Sommige bewoners begrepen niet wat er aan de hand was. Waarom wij opeens beschermende kleding droegen waardoor ze ons niet meer konden herkennen. Waarom er geen familie meer op bezoek kwam. Het verdriet van de bewoners, dat vond ik het ergste. Met de familie hielden we contact door te bellen en te vertellen hoe het met heit of mem ging. En dan vooral de leuke dingen. Dit werd erg gewaardeerd.”

Bijna alle medewerkers van De Flecke hebben de expositie inmiddels bezocht. “We hopen dat de expositie kan bijdragen aan het verwerken van de afgelopen tijd. Sommige familieleden hebben geen afscheid kunnen nemen van hun dierbare. Het is een ander afscheid dat we gewend zijn en dat is hartverscheurend. Vergeten zullen we het nooit. Dit dragen we de rest van ons leven met ons mee.”