Jochem Liemburg uit Oranjewoud: “Als je gaat praten over betrokkenheid, dan is het er dus niet”

ORANJEWOUD - “Hoe ver ik ben gekomen? Niet zo ver dus”, lacht Oranjewoudster Jochem Liemburg aan zijn keukentafel, terwijl hij het land achter zijn tuin in wijst. 

“Daar was vroeger het K.I. station waar mijn vader werkte. Daar ben ik opgegroeid. Ik ben dus nooit uit Oranjewoud vertrokken.”

Dat “nooit uit Oranjewoud vertrokken” is voor een deel niet helemaal waar, blijkt uit de screensaver van Jochems computer. De screensaver toont driftig vele foto’s van de reizen met het gezin. “Ja, we hebben heel wat afgereisd”, bekent Jochem. “Naar Florida, Californië, Berlijn, Tenerife, et cetera. Als het aan mij ligt, kom ik hier niet weg, maar mijn vrouw houdt van reizen. En als ik eenmaal onderweg ben, vind ik het óók mooi.” En verder is Jochem Oranjewoud nooit uit geweest? Nee, “behalve voor mijn studie aan de HTS Leeuwarden en de stages in Delft en Amsterdam.”

Werk en privé

Inmiddels werkt Jochem alweer negen jaar als arbo- en milieucoördinator bij Imperial Tobacco (de vroegere tabaksfabriek van Douwe Egberts – red.) in Joure. Hij werkt daar, sinds 1 september 2019, nog drie dagen in de week en de rest van de tijd is voor Oranjewoud en zijn gezin. Daarnaast is hij ook al twintig  jaar examinator en docent aan de opleiding voor veiligheidskundige bij de stichting PHOV (Post Hoger Onderwijs Veiligheidskunde) in Utrecht. Oh ja, en door de bestuurscrisis bij de PvdA heeft hij zich ook laten verleiden om plaats te nemen in het afdelingsbestuur van die partij.

Jochem Liemburg vindt het belangrijk om zich maatschappelijk in te zetten mét oog voor het algemeen belang. Hij is wel heel standvastig over dat begrip ‘algemeen belang’ en laat zich nergens verleiden tot het innemen van standpunten over andermans persoonlijke problemen en eigenbelang. “Ik noem dat laatste opportunisme en dat kom je helaas overal tegen.”

Jochem is vrij direct, praktisch en neemt graag de binnenbocht. Door de jaren heeft hij dan ook moeten leren geduld te hebben en mensen de tijd te geven om mee te komen. De aanhouder wint, volgens hem, en enige wat je hoeft te doen is gewoon volhouden. “Mijn vrouw noemt mij ‘een terriër, die zich ergens in vastbijt en niet meer loslaat’.” Over directe uitspraken gesproken: “Als je gaat praten over betrokkenheid, dan is het er dus niet. Vroeger praatten we er niet over, maar was het er gewoon. Datzelfde geldt voor de mienskip. Je doet het met elkaar. Daarom ben ik ook lid van de PvdA. Ik heb het niet slecht, dus voor mijzelf is het misschien wel voordeliger om VVD te stemmen bij wijze van spreken. Maar ik wil dat iedereen kan meedoen. Zo zit ik er gewoon in. Altijd al.”

Plaatselijk Belang

Jochem Liemburg heeft, betrokken als hij is, door de jaren heen heel wat vrijwillige functies op zich genomen in Oranjewoud. Zo begon hij ooit als voorzitter van de dorpsfeestcommissie, werd vervolgens voorzitter van de schoolraad en voorzitter van Plaatselijk Belang. Nog steeds is Jochem bezig met een aantal ‘spin-offs’. “Zo noem ik ze maar. Ik ben na acht jaar gestopt bij het Plaatselijk Belang, maar ik werk nog wel aan deze zogenaamde spin-offs. Dat zijn werkgroep Lanen Oranjewoud én werkgroep afrit A32.”

Aanvankelijk (in 2016) wilde men bij de afrit naar Oranjewoud een “verkeerslichten-oerwoud” hebben, aldus Jochem, net als bij de McDonalds in Heerenveen. Zoals het nu lijkt komen er geen verkeerslichten, maar alleen rotondes.

“Ik ben tevreden”

“Ik ben tevreden”, zegt Jochem. “Dat mag toch ook?! Ik heb niets meer te wensen, ik zou het echt niet weten.” Jochem mag graag fietsen, tuinieren en hobbyen. Met dat laatste bedoelt hij prutsen, klussen en verbouwen. Nu is hij bezig met de huizen van zijn twee dochters. Als we even verder kletsen, blijkt hij zijn huis eind 1981 gekocht te hebben. “We zijn heel tevreden, wonen hier goed. Mijn vrouw twijfelde destijds nog wel omdat het zover van Heerenveen was, maar Heerenveen komt steeds dichter, bij hè?!”

Het stel breidde het huis in de loop van de jaren steeds meer uit. “Waar wij nu zitten, was ooit de oprit – de ‘reed’ op z’n Fries - naar het land van de buurman.” Toen deze buurman ophield met boeren kwam er een eenmalige kans om het land op te kopen. Daar dachten Jochem Liemburg en zijn vrouw niet lang over na en in de loop van de jaren, als er weer goed gespaard was, werd er weer verbouwd. Zo is een bijzonder huis ontstaan, dat aan alle wensen van het gezin voldoet.

Herten

Jochem is trots op zijn tuin en laat graag alles zien. En dan vallen ook meteen alle sporen van de herten op, die in deze omgeving wonen. “Ze zijn niet tegen te houden… en vreten werkelijk alles aan.” Het is het enige nadeel van wonen in Oranjewoud merken wij, als we buiten een foto bij dit interview maken.

Afsluitend is er maar één boodschap die Jochem Liemburg graag wil meegeven: “We zouden meer met elkaar en voor het algemeen belang moeten gaan!”

Werkgroep Lanen Oranjewoud

Tijdens zijn voorzitterschap is Oranjewoud beschermd dorpsgezicht geworden. Er waren vijf elementen die behouden moesten blijven. Eén daarvan is de lanenstructuur. Dit is typisch voor Oranjewoud. In zijn onschuld ging Jochem naar de gemeente met de vraag of er ook een plan voor was om deze lanenstructuur te behouden. Dat bleek er niet te zijn. Dus trok hij zijn stoute schoenen aan en ging langs alle eigenaren om ze aan tafel te krijgen en een plan te maken om de lanenstructuur in stand te houden. Inmiddels, met veel geduld, ligt er een dik pak papier met de inventarisatie van alle lanen en bomen, de afstand tussen de bomen, de gezondheidstoestand, de historie, enzovoort. “We zijn nu zover dat er een visie en plan ligt voor een samenwerking tussen alle eigenaren om het te onderhouden. Het is namelijk nu nog zo dat de ene kant van de laan van de ene eigenaar is en de andere kant van diezelfde laan van een andere eigenaar. Dat is natuurlijk niet zo efficiënt en daar gaan we wat aan doen!”

Door: Janita Baron