Vroege vogel Olav Lijzenga: “Natuurlijk mislukken mijn foto’s ook weleens”

JUBBEGA - Sinds ongeveer tien of elf jaar woont Olav Lijzenga, 49 jaar, in Jubbega. Na zijn scheiding moest hij snel nieuwe woonruimte hebben. Uiteindelijk is dit goed uitgepakt en bevalt het hem heel goed in het dorp.

Olav begon in 1995 met fotograferen en ging van militaire vliegtuigspotter naar landschapsfotograaf. Hij doet mee aan vele (online) wedstrijden. Tijd voor GrootHeerenveen om kennis te maken met hem én met zijn foto’s.

Landschapsfotografie is momenteel echt een hype, volgens Olav, en dat vindt hij soms wel jammer. “Ik zit bij diverse fotogroepen op Facebook om onderling van elkaar te leren én het is natuurlijk gewoon leuk om te zien hoe een ander het doet. Bij de ene groep vinden ze locaties belangrijk en bij de andere de zogenaamde Exif-gegevens van de foto’s.” Voor fotografen onder elkaar is dit meteen duidelijk. Olav spreekt hier over sluitertijd, de tijd hoe lang er licht op de sensor valt, het diafragma, hoeveel licht er op je sensor valt, de ISO, de lichtgevoeligheid van de sensor en de brandpuntsafstand, oftewel de zoomafstand.

Militaire vliegtuigspotter

Sinds 1995 is Olav bezig met fotograferen. Hij was een zogenaamde ‘vliegtuigspotter’ die binnen- en buitenland afreisde langs militaire bases én airshows. Olav luisterde dan naar de radioscanner en had er plezier in om te gokken welk militair toestel er nu weer aankwam. Maar na de bekende aanslagen van 11 september (2001) werd het steeds lastiger om dichtbij genoeg te komen en ging de lol er van af. “Natuurlijk heb ik nog steeds wel die passie maar het werd tijd om een andere hobby te vinden.”

Olav is al een aantal jaren bezig met zijn specifieke nevelige en grondmistfoto’s en hij is er erg in thuisgeraakt. “Natuurlijk mislukken zijn foto’s ook nog wel eens”, bekent hij en hij vraagt zich dan af: “Had ik dit wel zo moeten doen?” Maar meestal is het raak en deelt Olav veel van zijn foto’s op zijn sociale media.  

Blauwe uurtje

Voor het maken van de foto’s moet Olav wel vroeg zijn bed uit. Gelukkig is Olav Lijzenga een vroege vogel die vaak al wakker is, ver voor de wekker gaat. Hij werkt alle dagen als onderhoudsmonteur bij het distributiecentrum van de Lidl in Heerenveen waar hij om zeven uur ’s morgens moet beginnen. Daarvóór gaat hij dan al op pad voor zijn ‘perfecte plaatjes’.

Zo’n twee of drie dagen in de week gaat zijn wekker zelfs al om vier uur in de ochtend, zodat hij om half vijf op weg kan, naar een locatie die hij al eerder gespot heeft. Ook heeft hij dan de avond van te voren alles al uitgewerkt zodat hij rustig en goed voorbereid op pad kan gaan. Olav wil persé een half uur van te voren op zijn locatie zijn om het definitieve beeld te bepalen en het geheel in te kaderen. Zo heeft hij tijd om in het blauwe uurtje, de tijd vóór zonsopkomst, te fotograferen én de zonsopgang mee te pakken. En vergis je niet, die zonsopgang duurt maar zo’n vijf tot tien minuten, dus je moet snel zijn. Alhoewel Olav het idee heeft dat er dan meer tijd is dan rond zonsondergang. Bij een zonsondergang voelt hij zich gejaagder én hij vindt het licht ‘harder’.

Herkenbaar

Pas thuis achter de computer weet Olav zeker of het hem gelukt is en of het beeld klopt. En dan bewerken? Olav weet het zeker: “Elke fotograaf bewerkt zijn foto’s. Ik gebruik hiervoor ‘Lightroom’ en ben van mening dat mijn bewerkingen niet extreem zijn. Ik voeg niets toe en ik haal niets weg, maar ik maak de foto warmer en ik geef meer tint.” Hierdoor ontstaan foto’s met een eigen sfeer. Olav vertelt over zijn vaste bewerkingsvolgorde, wat zijn foto’s herkenbaar maken. En dat is gelukt. “Je hoeft je naam er niet op te zetten hoor, we herkennen je foto’s zo ook wel”, zei laatst iemand tegen Olav. Een mooi compliment!

Prijzen

Een bijkomend voordeel van de sterke online community is dat Olav aan vele wedstrijden kan meedoen. “Ja, die zoek ik gewoon op, google ik naar. Als het interessant is dien ik één of twee foto’s in en dan zie ik het wel. Inmiddels heb ik al meerdere mooie prijzen gewonnen, terwijl de concurrentie moordend is. Zo won ik laatst grijsfilters en een polarisatiefilter. Ik dacht altijd dat ik die niet nodig had, maar nu ik ze gewonnen heb, én een recensie moest schrijven voor CameraNU, heb ik ze toch eens uitgeprobeerd. En nu ben ik er toch wel heel erg blij mee!”

Inmiddels wordt zijn bekendheid groter en verkoopt Olav met enige regelmaat een foto. In Alblasserdam is er zelfs een wandvullende afdruk van zijn hand te zien in een sporthal. “Meestal doe ik gewoon mijn eigen ding”, zegt Olav, maar uiteindelijk geniet hij nog het meest van de wedstrijdjes met zijn vriendin Wilma. In het weekend gaan ze vaak samen vroeg op pad voor landschapsfoto’s en háár voorliefde voor macrofotografie. “Dat is gewoon harstikke leuk samen!”, besluit Olav.

Door: Janita Baron