Aline Heida en Silke Heida over het vrouwenteam van de kleinste voetbalvereniging van Nederland

GERSLOOT - Voetbalvereniging Gersloot bestaat al bijna negentig jaar en was veertig jaar lang de allerkleinste voetbalclub van Nederland. 

Maar daar is verandering in gekomen met de komst van een gezellig vrouwenteam. Sinds dit vrouwenteam twee jaar geleden is opgericht is het ledenaantal van de club verdubbeld. Iets waar de vrouwen van Gersloot erg trots op zijn. Aan het woord zijn enthousiaste leden Aline Heida (20) en Silke Heida (18). Sinds twee jaar voetballen de dames bij VV Gersloot.

“Ik vind het persoonlijk erg bijzonder dat wij na bijna negentig jaar een vrouwenteam”, trapt Aline Heida dit dubbelinterview af. “Gersloot is maar een klein dorpje en het is leuk dat het hier kan. Niemand had dat ooit verwacht. De club is dan ook al veel in het nieuws geweest. We hebben in 2013 ook een poging gedaan om een vrouwenteam op te richten. Helaas hadden we toen net niet genoeg vrouwen. Twee jaar geleden hebben we het weer geprobeerd. De club heeft toen een oproep gedaan voor een damesteam en daar was erg veel belangstelling voor.”

Grote eerste stap

Silke Heida: “In het begin kregen we zo’n dertig aanmeldingen, maar we waren bang dat er best veel meiden weer gingen stoppen met de sport. Je vraagt je toch af: hoe sterk staat iedereen in hun schoenen en hoelang gaan ze door? In het begin hebben we rustig aan gedaan en de tijd genomen om er even in te komen en elkaar te leren kennen.”

Aline: “Voor sommige leden was het best wel een grote eerste stap om op voetbal te gaan, en veel meiden hadden nog nooit een bal geraakt. Dat maakt het ook leuk, want zo kon iedereen op hetzelfde niveau beginnen. Het was niet zo dat de een veel beter was dan de ander. Dit maakte het interessant voor veel meiden om bij VV Gersloot te beginnen met voetballen. Natuurlijk haken er altijd een paar af, maar we hebben het gewoon gedaan en het is erg goed geslaagd. En iedereen doet ook heel erg haar best. Dat maakt het ook zo leuk en speciaal.

Ondanks dat er toch een paar dames zijn afgevallen hebben we nog steeds leden genoeg voor twee elftallen. Als we wedstrijden spelen dan beginnen we in de eerste helft met elf dames en in de tweede helft sturen we elf andere dames het veld op. De keeper blijft wel staan. Dit is een leuke methode, omdat zo iedereen een kans krijgt om te spelen.”

Nog meer belangstelling

Silke: “Wat ik wel bijzonder vind is dat de mannen van VV Gersloot ook altijd naar onze competities komen kijken. Het maakt niet uit waar we spelen, thuis of uit. Aan het begin van de wedstrijd zijn ze er nog niet, maar als we halverwege naar de zijlijn kijken, dan staan er opeens wel dertig jongens ons toe te juichen. Het is dan opeens erg druk en dat is mooi om te zien. Het is hier één grote gezelligheid en het gaat ook niet alleen om winnen. Lekker met z’n allen sporten en daarna door naar de derde helft. We zitten niet alleen met z’n allen in een team, we staan ook met z’n allen op feestjes waar we elkaar weer tegenkomen. Zo is het nieuws van het vrouwenteam eigenlijk ook de wereld in gekomen.”

Veel trainen

Aline: “Omdat we een heel nieuw team opgericht hebben was het belangrijk om eerst te trainen en meer tijd op het veld te staan. Volgens mij hebben we wel een klein jaartje volop getraind. Pas na anderhalf jaar hebben we ons ingeschreven voor competities. Alleen door COVID-19 hebben we nog niet erg veel wedstrijden kunnen spelen. Zo jammer! En vervolgens met de lockdown hebben we ook niet meer getraind. We zaten er net lekker in en je kunt merken dat we even stil hadden gezeten! Maar nu zijn we weer volop aan het trainen en spelen we ook competities. Het is nu extra leuk.”

“Ja, we begonnen eigenlijk net voor de coronapandemie met het vrouwenteam. De eerste competities die we speelden kregen uitslagen van 15-1 of 12-0. We verliezen nog steeds,” zegt Silke lachend, “maar we verliezen nu bijvoorbeeld maar met 3-2. Dat is niet slecht voor zo’n nieuw team. Er zit zeker vooruitgang in!

Eerste competities

“Tijdens één van de eerste wedstrijden vroeg een teamlid een keer aan welke kant ons team moest scoren. Terwijl je dan denkt, kijk even waar je keeper staat”, lacht Aline. “Dat gebeurt inmiddels niet meer, hoor.”

Silke: “Tijdens een oefenwedstrijd kregen we een penalty. Eerst stonden we met z’n allen te discussiëren over wie de penalty eigenlijk moest nemen. Eenmaal gekozen wie dat ging doen, moest de bal op de stip worden gelegd. De lijnen van het veld waren de dag ervoor al gekalkt, dus het was al niet makkelijk op de stip te vinden. Achteraf lag de bal niet op de stip, maar op de zestien meter. Onze teamgenoot nam de penalty, maar schoot de bal recht in de handen van de keeper. De bal kaatste terug, dus rende ze erop af en schoot de bal helemaal over de dorpskamer heen op de weg. Ze kon er zelf niet om lachen, maar onze supporters aan de zijlijn wel!”

Altijd gezellig

Aline: “We doen erg ons best, maar we kunnen ook ontzettend lol hebben met elkaar. Dat maakt het ook zo leuk. De ene schreeuwt nog harder dan de andere. De bal gaat wel tien keer heen en weer. Maar ook al hebben we verloren, de derde helft maakt dat altijd weer goed. Iedereen blijft even hangen en er is gewoon een gezellige sfeer. De muziek gaat aan en we maken even een babbeltje met elkaar. Ik vind het fijn dat dat gewoon allemaal kan. Dat voetbal een echte teamsport is, maakt het voor mij ook leuk. Met zijn allen strijden voor de bal en er helemaal voor gaan!”

Silke: “Ik kan mijn energie er goed in kwijt. Ik ben liever aan het voetballen dan dat ik ’s avonds op de bank ga liggen. Je zet je even honderd procent in tijdens een avond trainen. Daarnaast: je doet het met zijn allen. We hebben een  mooie ploeg waarin iedereen haar best doet.”

In de toekomst

Silke: “We hebben niet een bepaald doel gemaakt voor de toekomst. We gaan gewoon door zoals het nu is: gezellig met elkaar voetballen en proberen vooruitgang te maken met elkaar. En de stijgende lijn is al te zien. We spelen eigenlijk nog maar twee seizoenen en er wordt veel getraind. Dus we willen op deze gezellige manier doorgaan. Het is natuurlijk wel heel leuk als we ook eens een overwinning meepakken.”

“Ja, het is nu altijd al een feestje na een wedstrijd, dus ik ben benieuwd hoe het gaat na onze eerste overwinning”, zegt een lachende Aline. “En ooit gaan we natuurlijk voor het kampioenschap!” “Als die stijgende lijn zo doorgaat dan zijn wij over vier jaar kampioen!”, grapt Silke tot slot. “Ik heb er vertrouwen in”, roept Aline.

Door: Fimke Groenewoud