Bertus de Jong neemt afscheid als contactlenzenspecialist

Bertus de Jong, contactlenzenspecialist uit Sneek stopt na ruim veertig jaar met zijn werk. De reden: “Ik hew de leeftyd!” Een gesprek met een man die honderden, zo niet duizenden, mensen letterlijk in de ogen zag en daardoor bij velen bekend. Bertus lacht als we hem min of meer overvallen om mee te werken aan z’n eigen afscheidsinterview. “Mut dat nou…?” Ja, dat mut.

Bertus de Jong ziet op 27 april 1956 het levenslicht in het gezin van Hendrik de Jong en Willemke Hoekstra. Zoals zoveel Snekers uit die jaren is Bertus zijn geboorteplaats ook het Gereformeerd Verpleeghuis aan de Wijde Noorderhorne. Bertus is de tweede in het gezin; na hem volgen er nog twee kinderen. Het gezin van Henny en Willy woont in de Dr. Wumkessstraat van de Noorderhoek. Een buurt die door Bertus omschreven wordt als “Prachtig.” 

Noorderhoekjeugd

“Un arbeidersbuurt dêr’t de faders op ut fytske naar Hubert, Lankhorst, Landustrie en Tonnema gingen om hun geld te ferdiënen. Pa werkte bij Hubert. De húzen wêr’t wij woanden waren de laatsten. Achter wat toen de Noorderhoek was lagen de weilanden fan boer Coers. At we naar de Amerikaanse wynmolen gingen waren we un beestachtech eind fan hús. Goh, wat is dat lang leden en ok wear nyt. Ik was un klein fentsje met blond haar. Un soad búten speule. 

Later ferhúsden we naar de Christiaan Schotanusstraat, ok in de Noorderhoek Ik sat earst bij de padfinderij, ik maak su nòch un platte knoop achter de ruch. Jip Jip Jip woef, Akela, wij volgen u! Dêrna ging ik op foetballen bij LSC, teugenwoardech LSC 1890.”

Bertus kan op school goed meekomen en gaat na de lagere school naar het atheneum. Hij haalt aan het RSG zijn diploma en vervolgt z’n weg in militaire dienst. Als hij afzwaait denkt Bertus dat hij nog wel even kan pierewaaien. Nee dus.

Aan het werk

“Brinkman, personeelssjef in ut Sint Antonius Sikenhús, belde mij. Se hadden un assistent noadech bij de oocharts. Of dat mij ok wat leek. Ik was nyt su entûsiast. Myn moeke stond der wat anders in en sij dwong mij min òfte mear om der naar toe te gaan. Ut wònderleke was dat ut tussen mij en dokter Rutten geweldech klikte. Ut was hast un fader-soan relasy. Ik wurdde annommen, ut was 9 maart 1979. 

Ik hoefde in ut begin helemaal nyt sufeul te doën, omdat ik ok nyt sufeul kon. Ik moest un oochheelkundige opleiding fòlge en su bin’k der wat in rolt. Ik kreech waardearing fan Rutten, trouwes ok fan syn opfòlgers hoar, en dat is wel su belangryk! Anders hat ik ut ok gyn feertich jaar folhouden.”

‘Kontaktlênse-boël’

Dokter Rutten heeft in die tijd contactlenzenspreekuren op donderdag en vrijdagmiddag. Bertus draait al spoedig mee in de ‘kontaktlênse-boël’. Eind jaren zeventig begint eigenlijk de hausse van de contactlenzen. Bertus de Jong weet nog dat er destijds gedacht werd dat er een minimum leeftijd van achttien jaar was, voordat mensen contactlenzen kregen aangemeten. 

“Ik deed earst ut foarwerk, su as ut meten fan brillen, ogen druppele en oochdruk mete. Later ok ut mete fan lênsen foar staaroperasy’s en ut maken fan oochfoto’s.  Dokter Rutten kon goëd opereare. Hij deed toen vier staaroperasy’s op un middach en dat was al feul. Teugenwoardech is ut hast lopende band werk en ok nog veul beter as toen. Dy ontwikkeling maakte ik ok met. Rutten kreech ut steeds drukker en dêrom kwam der un aparte oudeling ‘contactlenzen’. Uteraard fan de oochartsen, mar ut wurdde wel myn oudeling.

k hew un prachtege tiid had. Ik besef hieltyd mear hoe frij ik altyd weest bin. Dat skouderklòpke fan Rutten het bepalend weest foar wat ik later deed. Ik hew myn werk met plezier deen. In prinsipe miskyn altyd utselde, mar der sitte steeds andere minsen bij mij in’e stoël. Ut tegeltsje met de tekst ‘van jou word ik blijziend’ hangt der nyt su mar. Ik hew ut fan iemand kregen en ik fyn dat wel moai.”

Opa

Bertus de Jong is getrouwd met Femia Schrichte. Bertus en Femia hebben drie kinderen: Elke, Wilja en Rik. Inmiddels is Bertus ook zes keer opa. “Toen ik opa wurdde wist ik nyt wat mij overkwam. Alle klisjees dat ut su moai is binne waar. Echt! As su sêgge: ‘Opaaaa!!’, geweldech toch? Ik foël mij goëd gesond. Ik hew angeven dat ik per 27 november dit jaar myn pensioengerechtigde leeftyd bereik en dan ok ophouwe wil. Ik ken su moai even an ut idee wenne. Toen ik dat mailtsje ferstuurde, un fòrmele handeling, deed mij dat nyt eens sufeul. Ik hikte der al earder teugenan. Ut is nou definityf. Ik sêch nou teugen de minsen dat se over un jaar teruchkomme mutte, mar dan sit hier un ander.”

Tot slot, wat voor plannen heb je?

“We siën ut wel. Ik hew nyt feul hobby’s. Nou ja, alle spòrt fòlge op u tv, wat bloemkes kweke en fogelspotte. En op donderdachavens met un faste ploech kaarte bij LSC. Dat is nòch un overbliëfsel fan myn foetballoopbaan. Mar aktyf spòrte? Nou nee, ik mach graach spòrt siën en trouwes, de toeskouwers leve faak langer as de tòpsporters self. Dus?! Nee, ik fermaak mij wel, at ut mut op un fierkante meter. Dêr hew ik gyn moeite met.”

Tekst en beeld: Henk van der Veer