Column Josko - Corona: Komt er een eind aan?

SNEEK - Volgens mij verwoord ik het gevoel van velen die samen met mij corona-moe zijn.Het afbouwen van de intelligente lock down gaat tergend langzaam. Het eind van de maatregelen is niet écht goed in zicht. 

Ja, ik heb het tijdspad gelezen op de website van de Rijksoverheid. Was de informatie nuttig? Klik op ja. Welnu, laten we er samen het beste van maken. Als dit het nieuwe normaal blijkt te zijn, de anderhalve meter samenleving als blijvertje, een maatschappij waar je nooit naar bioscoop of restaurant kunt, zonder te reserveren, een wereld waarin we van elkaar gescheiden worden door plexiglas of mondkap, ook dan zullen we er samen wel aan wennen.

 De zon komt nog steeds op. Of die zonsopgang leuker is dan die van vroeger weet ik niet, maar wellicht vinden we een vaccin en is alles over een half jaar alweer vergeten. Hoe zit het eigenlijk met het opbouwen van groepsimmuniteit? En zou je ook net als bij de griep(prik), meerdere keren corona kunnen krijgen? U hoort het, ik blijf achter met net zoveel vragen als u. En voortschrijdend inzicht is een mooi woord, maar ik kan het nu even niet meer horen. Gelukkig ben ik niet diegene die op dit moment met oplossingen moet komen. Ik ben geen expert en het lijkt mij geen baan om nu te benijden.

Is alles dan kommer en kwel? Zeker niet. Denk aan de onderwijshervorming die er eindelijk is gekomen. Ik ken scholen waar de oude garde het online lesgeven meer dan een decennium heeft tegengehouden, maar nu samen met een jonge generatie leraren een vakkundig online curriculum in elkaar heeft getimmerd. Binnen een week. Ik blik vooruit op september als het voortgezet onderwijs opstart met kleinere klassen, ik denk aan de rust die er op scholen zal heersen, een rust die we kwijt waren sinds de scholen in de jaren negentig fuseerden tot leerfabrieken.

We demonstreren tegen mega-stallen op het platteland, maar de legbatterijen waarin onze kinderen groot werden gebracht zagen we over het hoofd. Aan de horizon gaat een nieuwe zon op. Dit nieuwe normaal biedt ook kansen. Kansen voor mens, dier en milieu. Denk aan het besef dat het houden en eten van dieren niet zonder risico is, dat ziekten die overspringen van dier op mens met corona niet zijn begonnen, maar teruggaan tot aan de pest aan het begin van onze jaartelling. Dit bewustzijn is belangrijk, het geeft ons de kans om na te denken over een duurzame toekomst.

Een plek zonder massatoerisme in een wereld waar men de wenkbrauwen fronst als je shoppen gebruikt als werkwoord. Ik hoop dat thuiswerken een blijvertje is, dat we de tijd die we verspilden in de file besteden aan elkaar. Ik denk aan de milieuwinst, aan walvissen die terugkeren naar de Adriatische zee. We hebben nu de tijd om samen te bepalen wat we werkelijk van waarde vinden. Ook als de waarde niet direct in geld valt uit te drukken. We kunnen besluiten te beschermen wat weerloos is.

De afgelopen weken hebben mijn collega en ik veel met u kunnen delen. Ik wil diegenen die onze columns steeds weer tot zich namen, danken voor het gezelschap. Ook dank ik u voor uw geduld als ik weer eens een zijweg insloeg, ik ben mij ervan bewust dat ik nogal eens van de hak op de tak gesprongen ben en ik verbaasde mij samen met u nogal eens over de plekken waar we uitkwamen.

Omwegen leiden tot de mooiste uitzichten, dit weet ik, dus zal ik niet beweren dat ik door toeval van het rechte pad afraakte, maar om nieuwe wegen te vinden, dient men eerst te verdwalen en het was fijn dat ik daar niet alleen in stond. Zo wandelden u en ik hand in hand langs zelfhulpboeken van Romeinse keizers tot aan het werk van Goethe, feminisme en de hits van de Scorpions. Daar komt nu een eind aan. Wellicht treffen wij elkaar in de toekomst, maar vast niet meer meerdere keren per week. Ik kijk terug op een mooie reis.

Tot slot toon ik u een laatste doorkijkje. Gewoon hier op het vlakke Friese land. Wie stil kan worden, kan ook hier de Winds of Change horen blazen, een warme bries uit het zuiden, waar walvissen en dolfijnen elkaars gezelschap opzoeken. Bedenk dat iedere windvlaag die uw gezicht kan strelen, ook kan aanwakkeren tot een storm die bomen met wortel en tak uitrukt. Genadeloos.

De geschiedenis laat telkens zien dat een sfeer van saamhorigheid snel kan omslaan in eenieder-voor-zich-mentaliteit. Enkelingen zien dit aankomen, ook als er nog geen wolkje aan de lucht is. Zij worden steevast weggezet als naïef of negatief. Toch is het allesbehalve naïef om de horizon af te speuren. Op zoek naar kans én dreiging. Economische neergang is zo’n bedreiging. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Ik hoop dat we hier met z’n allen sterker uitkomen, sterker dan we erin gingen. Maar zoals ik eerder schreef: optimisme en waakzaamheid mogen hand in hand gaan. Pas dus goed op uzelf, het venijn zit ‘m -net als bij de schorpioen- altijd in de staart.

Josko is werkzaam bij Univogue, als gecontracteerd zorgaanbieder in Súdwest-Fryslân helpt Univogue -bij een veelvoud aan hulpvragen- jongeren en volwassenen GRIP krijgen op hun leven. Meer weten? www.Univogue.nl