“Het is flink aanpoten om bij te blijven”

Doener en financieel adviseur Foppie van Terwisga

Eigen bank

Foppie was werkzaam bij de ING toen in 1987 de bijzondere uitdaging van het hebben van een eigen bank op haar pad kwam. “Ik werd gevraagd om de Nederlandse Middenstand Spaarbank in mijn woonplaats Oudehaske over te nemen. Dat leek mij wel wat,” blikt Foppie terug. Op dat moment speelden er ook veel zaken in haar privésituatie. “Mijn man Hendrik was net gestart met zijn eigen bouwbedrijf en was ik zwanger van onze oudste. Ons huis moest nog gebouwd worden. We woonden in een houten caravan. De eerste twee weken was daar ook de bank gevestigd. Ik had het geld gewoon in een la van de buffetkast. Dat kun je je in deze tijd niet meer voorstellen. Het kantoor dat vervolgens dienst deed als bank stond er zelfs eerder dan onze eigen woning.”

Aanpoten

Al 36 jaar heeft de nu 64-jarige Foppie van Terwisga haar eigen bank. Het is flink aanpoten om bij te blijven met alle ontwikkelingen in de financiële wereld. Dat geldt voor iedereen die werkzaam is in deze sector. Er is in een relatief korte tijd enorm veel veranderd. “Je kunt je er nu geen voorstelling meer van maken maar er was op het moment dat ik begon nog niets geautomatiseerd of gedigitaliseerd”, vertelt ze. “Ik werkte met kaartenbakken voor de spaarrekeningen en de lopende rekeningen. Elke week ontving ik uitdraaien met mutaties, die ik dan handmatig moest verwerken. De spaarrenten schreven we elk jaar gewoon met een pen in de spaarbankboekjes van de klanten.”

“Waar ik in het begin vooral heel erg aan moest wennen, was dat ik alles zelf moest doen en beslissen. Ik was bij de ING gewend dat we altijd elkaar controleerden. Nu moest ik alles zelf doen, van het bestellen van een bureaustoel en andere kantoorbenodigdheden tot en met de bankzaken.” Belangrijke momenten in de historie van de bank zijn de start in 1987, de intrede van de computer in 1992 en de verhuizing naar het huidige pand, met de originele vorm en het prachtige groene dak in 1996.

Met de tijd meegaan

“Met de tijd meegaan is heel belangrijk” vindt Foppie. “Dat geldt voor iedereen. Ergens in blijven hangen brengt je niet verder. De wet- en regelgeving, de eisen waar je aan moet voldoen, zijn in ons vakgebied door de jaren heen enorm aangescherpt. Ook wijzelf moeten daar steeds opnieuw onze draai in vinden. Maar wil je blijven bestaan en wil je het goed doen voor je klanten, dan moet je daarin mee. Bankmedewerkers moeten bovendien aantoonbaar hun kennis op peil houden om de mensen te mogen helpen. Voldoe je er niet aan, dan houdt het op.”

Wisselwerking

Plezier hebben in wat je het grootste deel van de dag doet, is belangrijk”, stelt Foppie. “Ik kwam pasgeleden terug van een week vakantie en dan vind ik het heerlijk om weer aan het werk te gaan. Ik wil ook zeker nog een aantal jaren doorgaan. Het leukste onderdeel van mijn vak is het contact met de mensen. De deur van ons kantoor staat altijd voor ze open. We helpen ze graag. Misschien gaan we daar soms wel ver in, maar ja zo zijn wij. Het is ook een wisselwerking. Wij hebben leuke klanten, die wij zo goed mogelijk van dienst willen zijn. Juist dat maakt je werk leuk. En als je je werk niet leuk vindt, is dat niet best.”

Heftige ervaring

Maar de boog kan niet altijd gespannen staan, zo heeft ook Foppie ervaren. Terugkijkend op een heftige periode zegt ze: “In het jaar 2000 kreeg ik een burn-out. Dat was een heftige ervaring. Je kunt zo goed als niks. Echt, ik wens het niemand toe. Maar het is weer goed gekomen en van zo’n ervaring leer je dat tijd voor jezelf, voor ontspanning, belangrijk is. Belangrijker dan je daarvoor in de gaten had.”

Fietsen in de natuur

In beweging blijven, zowel geestelijk als lichamelijk, blijft daarom haar motto. “Ik probeer twee keer per week te gaan zwemmen”, vertelt Foppie. “Fietsen doe ik vrijwel elke dag, alleen of met mijn man Hendrik. Ik fiets graag een ronde om It Nannewiid, vlakbij ons huis. Het is elke keer weer anders. Ik geniet van de wisseling van de seizoenen en de stilte van de natuur. Je ziet de vogels en ook wel eens een ree. Je hoort niets, alleen de wind. Sinds kort heb ik een elektrische fiets, dan gaat er helemaal een wereld voor je open. Daarmee fiets je gemakkelijk een mooi eind weg. Maar hier in het dorp pak ik nog steeds mijn gewone fiets hoor.”

Moestuin

Haar liefde voor de natuur zie je ook terug in een van haar grootste hobby’s, de moestuin. Groenten uit eigen tuin staan geregeld op het menu van Foppie, Hendrik en wie maar bij hen aanschuift. “In de moestuin sta je letterlijk met twee voeten op de grond. Ik houd van de natuur en van gezond voedsel. Wij verbouwen van alles, allerlei soorten bonen, pastinaak, groenlof, rode bieten, snijbiet, boerenkool, noem maar op. Het inzaaien is al prachtig werk en het oogsten helemaal natuurlijk. Ik heb de biologische zaaikalender ontdekt, heel handig voor het bepalen van het juiste moment van je werkzaamheden. Als je het ritme van de natuur volgt, is de kans van slagen groter. Toch heb je het ene jaar bepaalde groenten in overvloed en een ander jaar kan dat weer anders zijn. Dit jaar blijven de rode bieten vrij klein bijvoorbeeld. Dat het niet groeit zoals je wilt, hoort er ook bij. Ja, zo leer je ook hier altijd weer nieuwe dingen. 

Passie delen

Koken is een andere liefhebberij waar Foppie veel plezier aan beleeft. Het bereiden van eten is ook aan mode onderhevig. “Kijk maar eens naar de traybacks. Je legt je favoriete ingrediënten op een bakplaat met wat olie en kruiden en laat de oven zijn werk doen. Dat is echt iets van de laatste jaren”, verduidelijkt ze. “Ook met het koken is het de uitdaging om mee te gaan met nieuwe ontwikkelingen. In 2016 werd ik gevraagd om bij een kookclub te komen. Eén keer in de zes weken komen we bij elkaar, steeds bij een ander lid van de club. We beginnen de dag met koffie, natuurlijk met zelfgebakken taart of koekjes. De gastvrouw heeft een menu samengesteld met allerlei nieuwe inspirerende recepten. Dat wordt tijdens de koffie uitgedeeld en dan verdelen we de taken. De ingrediënten staan klaar. Als we dan om een uur of half twee alles klaar hebben, gaan we samen heerlijk eten. De saamhorigheid binnen de groep is groot. Je deelt een passie, het is altijd gezellig. Sommige leden hebben al een flinke leeftijd bereikt. Het is voor mij een eyeopener om te zien hoe deze mensen gezond oud worden.”

Nieuwe fase

Inmiddels is er een nieuwe fase aangebroken in haar leven. Ze is beppe van drie kleinkinderen. “En de vierde zal ergens rond Jouster Merke geboren worden”, vertelt ze enthousiast. “We genieten van onze kleinkinderen. Kort geleden heeft onze oudste kleindochter van vier jaar nog een weekend bij ons gelogeerd. Daar heb je dan alle tijd en aandacht voor. Het is zo leuk om de ontwikkeling van de kinderen te zien. Wat ze doen, wat ze zeggen. Ook zij helpen ons mee om altijd in beweging te blijven.”