Drie keer de Elfstedentocht in ruim een week

grootsneek
Afbeelding

Van maandag tot en met vrijdag zwom hij de Elfstedentocht van 200 kilometer, op zaterdag en zondag fietste hij de tocht van 235 kilometer om vervolgens op maandag en dinsdag de route hardlopend af te leggen. Stefan van der Pal (42) zette met zijn Elfstedentocht triatlon van acht dagen een onvoorstelbare prestatie neer. Iets wat iedereen niet voor mogelijk hield, maakte Stefan toch mogelijk. En dat is precies wat hem drijft.

Een kleine week na de finish van zijn Elfstedentocht triatlon ziet Stefan er fris en opgewekt uit. Maar hij geeft toe dat zijn lichaam het nog zwaar heeft. “Ik kan gelukkig weer netjes de trap op en af, dat is erg fijn. Ik merk alleen wel dat ik heel snel moe ben. Een stukje met de honden wandelen hakt er al in. Dat voelt voor mij heel raar, want ik heb altijd genoeg energie. En nu is dat heel snel op. Het heeft nog wat tijd nodig voordat ik me weer helemaal fit voel”, aldus de 41-jarige Leeuwarder.

Van passie naar levensstijl

Alles bij elkaar heeft Stefan, die in het dagelijks leven gymdocent is, drie jaar met volle focus getraind voor zijn monstertocht. Maar de basis legde hij al in de drieëntwintig jaar daarvoor. Van der Pal komt uit een sterk christelijk gezin waar sporten not done is. Daarom begint hij pas op zijn elfde met voetbal. Maar op zijn achttiende loopt hij daarmee een ernstige blessure op. Hij herstelt en begint met hardlopen. Via zijn toenmalige schoonvader maakt hij kennis met de triatlon. “Langzaam ben ik er steeds verder ingerold. Samen gingen we op vakantie waar een loop was, waar we samen aan meededen. Ook fietsten we vaak met ons tweeën. Zo begon het balletje te rollen.”

Maatschappelijk doel

Op den duur wordt de triatlon niet alleen een passie, maar een heuse lifestyle voor hem. “Voordat ik ’s ochtends naar mijn werk ging, zwom ik en uit het werk ging ik fietsen of lopen. Jarenlang heb ik mezelf constant afgebeuld en heb ik veel en hard getraind. Elk jaar wilde ik mezelf weer overtreffen en uitdagen. Beter worden. In 2017 merkte ik dat ik de motivatie begon te missen. Maar mijn lichaam was nog wel ontzettend goed getraind. Toen heb ik besloten om van een prestatiegericht doel een maatschappelijk doel te maken. En met datgene waar ik mijn halve leven voor heb getraind, iets voor de maatschappij te doen.” Met zijn tocht zamelt hij geld in voor Stichting Semmy. De stichting heeft als doel de levensverwachting en overlevingskansen van kinderen met hersenstamkanker te vergroten. De teller staat inmiddels op € 78.553.

Stefan vs. Maarten

Eigenlijk had Stefan dan ook in 2017 de Elfstedentocht al willen zwemmen. Nadat hij in 2011 met vier vrienden voor het goede doel de Elfstedentocht in estafettevorm zwemt, ontstaat de wens om de tocht een keer in zijn eentje af te leggen. Tot hij in contact komt met Maarten van der Weijden, die hetzelfde plan heeft voor het jaar erna. 

“Voor onze estafette hadden we een mooie URL aangekocht: elfstedenzwemtocht.nl. Maarten stuurde me een berichtje dat hij die graag wilde overnemen en zo hoorde ik van zijn plannen. Omdat de organisatie van een dergelijke tocht allesbehalve gratis is en je dus sponsors nodig hebt, wist ik dat ik het niet ging winnen van Maarten zijn naamsbekendheid. Daarom heb ik toen besloten om een paar jaar geduld te hebben en mijn plan uit te stellen naar 2020. Maar helaas ging dat niet door in verband met corona”, zo vertelt hij. 

Geen adem meer
Het trainen gaat door en Stefan merkt dat het zwemmen hem goed afgaat. Hij past zijn plan aan en breidt zijn zwem-Elfstedentocht uit naar een triatlon, en ook nu weer doet hij dat voor een goed doel. Stefan is er volledig van overtuigd dat hij de triatlon kan volbrengen. Geen moment twijfelt hij aan zijn kunnen. Totdat hij corona krijgt. “Door corona was mijn astma volledig in de war. Hierdoor heb ik twee trainingen maar voor de helft kunnen doen. Ik kreeg simpelweg geen adem meer. Dat bracht wel flink wat onzekerheid met zich mee. Gelukkig hebben de longartsen mijn medicatie keurig op orde gebracht. Met allerlei luchtwegbescherming heb ik een hele goede training gedaan, waardoor ik het vertrouwen in mijn lichaam weer terug had.”

Zwemmen in de showroom

Niet alles verliep dus vlekkeloos. Maar daar waar een ander bij een tegenslag snel in zak en as zit, proberen Van der Pal en zijn team altijd naar het positieve te kijken. “Natuurlijk liep niet alles goed. Maar we hebben wel altijd gekeken naar hoe we van iets vervelends toch iets moois konden maken. Zo had ik in december een belangrijke training staan, maar door corona kon ik in geen enkel zwembad terecht. De training overslaan was geen optie en dus heb ik de leverancier van mijn oefenzwembad gebeld. Ik mocht vier dagen in zijn showroom zwemmen. We boekten een huisje samen met mijn ouders en maakten er een gezellige minivakantie van.”

Een sterke achterban

Zonder de mensen om hem heen, had Stefan van der Pal deze triatlon nooit kunnen volbrengen. Natuurlijk is hij uiteindelijk degene die moet zwemmen, fietsen en lopen, maar er komt heel wat meer kijken bij een prestatie als deze. Stefan: “Deze triatlon is niet van mij alleen. Dit is iets van mij, mijn vrouw, mijn gezin en mijn begeleidingsteam. Zonder hen was ik echt helemaal niks.” 

En met name op zijn vrouw Marianne is hij ontzettend trots. “Zij heeft bijna de hele organisatie van dit evenement op zich genomen en dat allemaal naast haar werk en ons gezin. Dat vind ik heel knap. Ook stond mijn gezin me bij in de voorbereiding. Iets waar we de kinderen altijd zoveel mogelijk bij probeerden te betrekken. Bijvoorbeeld met een dagje uit. Dan reden we samen ergens heen en gingen we een paar uur later apart van elkaar naar huis. Zij in de auto en ik lopend. Zo kregen de kinderen er ook wat van mee. Want met de auto was het al een hele rit, maar lopend des te meer”, legt hij uit.

Elfstedentocht: vink

Een concrete nieuwe uitdaging staat nog niet op de planning. Maar de step- of SUP-Elfstedentocht komt er in elk geval niet. “Dat ben ik niet van plan. De Elfstedentocht is voor mij nu klaar. Deze triatlon was prachtig en iets heel unieks, maar ik zie het niet zitten om het nog eens te doen. Dan is voor mij de glans ervan af. Bovendien zijn er nog zoveel dingen in Friesland waar je iets moois mee kunt doen. Maar daar geef ik nog niet te veel over weg”, besluit hij lachend.

Tekst en foto’s: Sonja Harkema