’Iron Lady’ Hanneke Frankema wint de Olympische Spelen van de bloemsierkunst

grootsneek
Afbeelding

Ze doet mee aan wedstrijden over de hele wereld, heeft diverse steden op alle continenten bezocht en draait haar hand niet om voor een presentatie of een show voor duizend mensen. Hanneke Frankema is een veelgevraagd bloemsierkunstenaar of ‘floral designer’, zoals dat internationaal veel beter bekt. In het Poolse Katowice werd ze kort geleden Europees Kampioen Bloemsierkunst nadat ze in 2018 al de beste van Nederland was.

Dat is niet zomaar wat, want het EK is het hoogst haalbare. “De Olympische Spelen van de bloemsierkunst”, zoals ze dat zelf noemt en van veel hoger aanzien dan het verzorgen van de bloemen van de paus met Pasen om maar eens wat te noemen. Maanden aan voorbereiding, stress, slapeloze nachten en kosten waar je een behoorlijke elektrische auto voor kunt kopen, hebben zich uitbetaald. We zochten Hanneke op in haar woonplaats Scharnegoutum. 

‘Etaleren doet begeren’

‘Etaleren doet begeren’, we slingeren deze oneliner er nog maar eens in, is ontzettend belangrijk bij het werk van Hanneke Frankema (39). De etalage is in dit geval social media. “Hij is er niet op geselecteerd,” legt Hanneke uit, “maar mijn vriend is fotograaf. Dat is echt heel leuk en waardevol. Ik ben erg actief op social media en heb altijd goede foto’s. Tegenwoordig is het zo dat als mensen op zoek zijn naar iemand om een show of les te geven, kijken ze op Instagram of Facebook wat je allemaal doet. Ik krijg al mijn werk daar uit. Voor mensen uit de bloemenwereld, die nieuwe technieken willen leren en weer een frisse blik willen, geef ik zelf hier thuis masterclasses. Dat zet ik één keer online en het zit vol.” Ter indicatie: Hanneke heeft 28.000 volgers op Instagram en 16.000 op Facebook. 

Smeedijzer

Hanneke Frankema blijft constant vernieuwen. Werkte ze voorheen vooral met draad – wat haar de bijnaam ‘Iron Lady’ opleverde – nu laat ze ondergronden maken van smeedijzer en heeft een glasblazer speciale buisjes geblazen. Op de vraag waar ze haar inspiratie vandaan haalt, antwoordt ze nuchter: “Uit mijn hoofd. Ik houd wel heel erg van jugendstil en art deco. Van ronde lijnen, spiralen en zo. Dus als ik iets maak, dan zit dat er al heel gauw in. Voor de wedstrijd hadden we als thema muziek en dans. Nou, dat zijn allemaal vloeiende lijnen en bewegingen natuurlijk. En smeedijzer vind ik een mooie techniek. Maar het is heel duur.”

De wedstrijd van je leven

Dat blijkt ook later als we een bezoek brengen aan haar atelier. “Met elk blaadje is hij een dag bezig”, wijst ze naar een rond smeedijzeren frame met veel blaadjes dat als basis heeft gediend. “Maar als je voor de wedstrijd van je leven gaat, wil je ook iets dat je zelf erg mooi vindt en wat uniek is en nieuw. Want ik heb in de bloemsierkunst nog nooit iets van smeedijzer gezien. Maar gelukkig had ik sponsors. Je krijgt van de branchevereniging wel wat geld om mee te doen, maar deelname kost al gauw 50.000 euro. Dat is veel geld, maar als het goed is, betaalt het zich terug. Ik heb door het winnen van deze wedstrijd nu al drie buitenlandse klussen staan, en het moet allemaal nog komen.”

Bloemarrangement paus is corsowerk

Onnozel misschien, maar je zou denken dat het verzorgen van de bloemen van de paus tijdens Pasen het hoogst haalbare is en zorgt voor een enorme bekendheid en dito omzet. Ze lacht als de paus ter sprake komt. “Logistiek gezien is het heel veel werk. Je doet het zo’n beetje gratis. Daarbij zijn het echt geen bijzondere bloemwerken, het is gewoon prikken, corsowerk. Voor mij is er geen eer aan te behalen. Ik denk. dat als ze me zouden vragen, ik het niet eens zou doen. En dat is niet arrogant; ik vind het gewoon niet leuk. Het is ook niet mijn ding. Ik ben meer van de wedstrijden en lesgeven. Grote shows aankleden zijn wel omzetknallers maar vind ik gewoon niet leuk. Dan ben je vooral aan het organiseren. Het maken van het bloemarrangement is er maar een klein stukje van.”

Tekst en foto’s: Richard de Jonge