Ronald Zuiderveld van McDonald’s Joure, Lemmer en Sneek: “Ik dacht, wat ik voor een ander kan, kan ik voor mezelf ook”

DFM - Zoals een Pacman, of BigMacman zoals u wilt, heeft Ronald Zuiderveld de afgelopen jaren de ene na de andere vestiging van McDonald’s overgenomen. Je zou zeggen dat hij het met drie vestigingen en ruim 250 mensen op de loonlijst, druk zat heeft. Dat klopt ook, maar de honger blijft. Of misschien moeten we het hier hebben over gezonde trek. Er zijn nog wat witte vlekken op de kaart en als de mogelijkheid zich voordoet, heb je zomaar kans dat hij toehapt.

De laatste keer dat hij dat deed was in Sneek. Maart vorig jaar. De inkt van het koopcontract was nauwelijks opgedroogd, toen de overheid besloot dat de restaurants dicht moesten. Daar ga je als ondernemer, net voor een flink bedrag geïnvesteerd, moet de deur op slot. Klein mazzeltje was wel, dat diezelfde overheid de volgende dag al besloot dat de McDrives weer open mochten. Om nou te zeggen dat dit de redding is geweest gaat te ver, maar het verzachtte wel de pijn. En wel dat je kan stellen dat Zuiderveld een stuk minder last van corona heeft (gehad) dan collega-horecaondernemers.

McRonald-burger
Met je tijd meegaan geldt ook voor McDonald’s al ben je je als franchisenemer wel gebonden aan bepaalde richtlijnen. “Het is niet zo dat ik zomaar een McRonald-burger kan introduceren”, grapt Ronald Zuiderveld. “En ook het peper- en zoutmengsel op de hamburger staat vast. En zo zijn er nog veel meer dingen.” Maar er is zeker ruimte voor eigen inbreng. “In Joure hebben we veel Duitse gasten. Die vroegen om grote koffie. Hadden we niet. Dat heb ik bij het hoofdkantoor aangekaart. We hebben een proef gedaan en later is het landelijk geïntroduceerd.” Intussen heb je met McCafé bij McDonald’s de wereld aan koffievariaties en wordt de koffie bereid door iemand die daar speciaal voor is opgeleid. En is er volop keuze als je er iets bij wilt.

Megaverbouwing Lemmer
Voor de inrichting kun je kiezen uit verschillende concepten. Zuiderveld: “Onze vestiging in Lemmer heeft een megaverbouwing ondergaan. Alleen de vier buitenmuren zijn overeind gebleven. We zijn vijf weken dicht geweest. De capaciteit van de McDrive is verdubbeld, de menuborden zijn volledig digitaal, in Lemmer is nu ook een McCafé, het terras is vergroot, het interieur is nieuw en dat geldt ook voor de keuken en de koel- en vriescellen.”

Achthonderd sollicitanten
Ronald Zuiderveld zat nog op de meao, had een bijbaantje bij Bruna in het station van Leeuwarden, toen een collega hem vertelde over de inloopdag bij McDonald’s. Voor de eerste vestiging in Friesland, aan de Wirdumerdijk in de provinciehoofdstad, werd personeel gevraagd. Crew en management. “Ik ben samen met mijn buurmeisje gegaan. Me opgegeven voor de management-kant. Puur uit interesse. Er waren op dat moment veertig McDonald’s-vestigingen in Nederland en dat moesten er tweehonderd worden. Ik was gefascineerd. En gemotiveerd. Ik dacht: ‘Dit is wat ik wil’. Maar ik zat nog op school, hè. Ik heb mijn ouders moeten overtuigen en kreeg een jaar van ze om me te bewijzen.”

Voor de goede orde: hij was toen pas 19 jaar oud. Lang verhaal kort: van de achthonderd sollicitanten werd Ronald aangenomen. Hij ging van school, deed de twee maanden durende training en ging aan de slag.

Snelle Jelle
En met verve, want al snel schopte hij het tot ‘tweede assistent-manager’, verruilde Leeuwarden voor een net geopende vestiging in Hoorn en was daar binnen een jaar restaurant-manager. En niet veel later supervisor van de vestigingen Hoorn, Enkhuizen en Purmerend. Een ‘Snelle Jelle’, die Zuiderveld. We schrijven 1991: Ronald Zuiderveld is 22 jaar oud.

 Na veel ervaring te hebben opgedaan was het in 2003 tijd voor de grote stap. “Ik dacht, wat ik voor een ander kan, kan ik voor mezelf ook.” Joure en Sneek werden aangekocht, en in december 2008 opende hij samen met zijn team McDonald’s Harlingen. Deze laatste en de vestiging in Sneek werden in 2011 verruild voor Lemmer en anderhalf jaar geleden kocht hij Sneek weer terug.

Extra rondje
Joure is op zijn zachtst gezegd de laatste jaren nogal een pijnpunt geweest. Zuiderveld: “We zijn afhankelijk van de snelweg. Die rotonde was fantastisch. Mensen konden een extra rondje maken om er over na te denken of ze nu wel of niet de afslag naar ons zouden nemen. Maar we wisten ook dat het zo niet langer kon. Vaak ongelukken. In 2013 was het plan definitief. Ons is steeds toegezegd dat we in Joure zichtbaar zouden blijven. We hebben alle medewerking verleend en hebben zelfs nog grond geruild. Dan is het zuur dat enkele raadsleden tegen een hogere mast zijn waardoor we vanaf de snelweg nog steeds niet zichtbaar zijn.”

Een mast van 22 meter mag hij plaatsen, maar die is niet zichtbaar. Nodig is dertig meter. Je kunt zeggen: wat maakt die acht meter nou uit? “Dat scheelt omzet. Dertig procent. Ik laat het er niet bij zitten”, zegt Zuiderveld strijdbaar.

Armen uit de mouwen
De in Woudsend woonachtige ondernemer bezoekt elke dag zijn vestigingen en let daarbij op zaken als houding en kleding van het personeel, servicebeleving, netheid van terras, restaurant en apparatuur. En als hij ziet dat het (te) druk is, steekt hij zelf de armen uit de mouwen en helpt hij mee waar nodig.

Als iemand al ruim dertig jaar werkzaam is binnen McDonald’s mag je gerust stellen dat hij ketchup in zijn bloed heeft. Het aardige is dat twee van zijn kinderen dat hebben geërfd van pa Zuiderveld. De opvolging staat bij wijze van spreken al klaar. “Belangrijk is dat ze eerst hun studies afronden en elders werkervaring opdoen. Daarna zien we wel. Voorlopig vind ik het zelf nog veel te leuk. Ik moet er niet aan denken het contact met de gasten en medewerkers te moeten missen.”

Tekst: Richard de Jonge