Volleyballer Rik van Solkema: “Stap voor stap naar het uiteindelijke doel”

OUDEHASKE - In het Belgische Achel speelt dit seizoen een Nederlands kwartet aan volleybalspelers, die wordt getraind door een Nederlandse coach. 

Een van de spelers is Rik van Solkema, die op zijn zestiende al het ouderlijk huis in Oudehaske verliet voor zijn grote volleybalavontuur dat uiteindelijk bij voorkeur - na een internationaal intermezzo in Italië - zou moeten eindigen bij Dynamo in Apeldoorn. Kortom, de ambitieuze 21-jarige Rik is nog lang niet van plan huiswaarts te keren.

“Het is in België allemaal tóch wat anders”, start de diagonaalspeler. “Ondanks dat het één van de buurlanden is, gaat men in België toch net wat anders met elkaar om. Op het veld wil iedereen winnen, maar sommige gebruiken zijn anders. Overigens niet negatief of positief, maar anders dan je gewend bent. In Nederland heb ik dat ook gehad toen ik van een club naar een andere club verhuisde, maar hier heb je ook nog gewoon een net iets andere taal.

Daarnaast is het ook nog het geval in Achel, dat er enkele fullprofs zijn, en dat er ook spelers zijn die er gewoon naast werken. Bij ons hier in België gaat de competitie wel gewoon door momenteel, terwijl dat in Nederland weer niet het geval is. Ja, dan heb je het over enkele kilometers verder, maar je hebt een heel ander beeld.”

Carrière in vogelvlucht

Voor Rik van Solkema is Achel alweer zijn vijfde club. “Ik ben begonnen bij VC Sneek waar ik al op jonge leeftijd in het eerste herenteam speelde. Op mijn zestiende ben ik vervolgens naar het Nevobo Talentteam gegaan in Arnhem. Vanaf toen stond het volleybal eigenlijk op één. Je traint daar als prof en alles daarom heen is ook zo ingericht. Papendal was mijn thuis op dat moment. Vervolgens ben ik naar Vallei Volleybal Prins in Ede gegaan waarbij ik al speelde in de Eredivisie op zeventienjarige leeftijd. Doordat ik er veel speelminuten maakte heb ik mij in de kijker gespeeld bij Dynamo uit Apeldoorn. Dat is een van de topploegen van Nederland waar ik na een seizoen al aanbiedingen kreeg, maar het nog niet de tijd rijp vond. Na vorig jaar durfde ik de stap wel aan en nu ben ik dus in Achel. Wel met dien verstande dat ik ook een meetrainstage volg bij Maaseik. Dat is een van de topploegen in België. Alleen door corona is het nu even niet mogelijk, iedereen zit in zijn eigen netwerk en bubbel. Het is wel de bedoeling dat op termijn weer op te pakken.”

Vader Arno Solkema

Waar de meeste volleybalspelers geen vader hebben die ook internationaal heeft gespeeld, is dat bij Rik van Solkema wel zo. “Mijn hele familie is gek op volleybal. Mijn neef speelde bij het Talentteam toen ik erbij kwam; mijn vader Arno speelde op niveau en ook nog een nicht kan goed meekomen op een hoog niveau. Waar ik vanuit Arnhem elk weekend thuis kwam en vanuit Ede eens per twee weken, is het nu vanuit België een te grote reisafstand geworden. Daarbij is het nu ook niet verstandig om mensen te bezoeken, zeker niet in andere landen. Toch kunnen we via de telefoon nog makkelijk contact hebben. Zo kreeg ik laatst een tip van mijn vader na een wedstrijd en toen ik dat op een training uitprobeerde was het inderdaad een verbetering. Mijn vader heeft ook op internationaal niveau gespeeld en getraind, dus met hem heb ik het veel over volleybal. Mijn moeder en ik hebben het meer over alle andere dingen.”

Oranje

“Ik ben 21 jaar en ben al twee keer opgeroepen in de voorselectie van Oranje. Daar ben ik vorig jaar twee weken en dit jaar vier weken bij geweest. Het is voor mij op dit moment nog te hoog gegrepen om met de top mee te kunnen. Volleyballers pieken vaak pas in het tweede deel van hun twintiger jaren. Toch is het wel enorm mooi om te worden uitgenodigd, zeker omdat niet iedereen van Jong Oranje ook een uitnodiging krijgt. Dat is dus wel weer erg gaaf. Het gevoel is in ieder geval positief, maar realistisch gezien hoor ik nu ook echt nog niet bij de beste twaalf. Bij mijn club liggen mijn verbeterpunten met name bij het verdedigen in het achterveld.  Aanvallend heb ik voldoende power en kom ik met mijn enthousiasme goed tot mijn recht in het groepsproces. Ondanks dat er ook aanvallend stappen zijn te maken is met name het verdedigende aspect een aandachtspunt.”

Beachvolleybal

“Een profspeler in het volleybal heeft negen maanden per jaar een contract. Dat betekent dat de overige drie maanden voor jezelf zijn. Die kun je zelf invullen. De één neemt even gas terug van het volleybal, de ander gaat het beachcircuit in. Ik heb in het verleden bij de jeugd van het beachvolleybal gezeten waarbij ik tegen de landelijke top aan zat. Ik ben ook nog Nederlands kampioen geworden in mijn leeftijdscategorie. Het is voor mij een bepaalde ontspanning om toch in vorm te blijven qua sport, maar toch ook niet direct volle bak te hoeven qua training enzovoorts. Als ik een wedstrijd speel doe ik dat altijd om te winnen en datzelfde geldt voor mijn teamgenoot Joris Berkhout. We hebben al mogen proeven aan de Eredivisie beachvolleybal. Toch ligt de focus voor beiden wel op de zaal.”

Italië

De jongensdroom voor Van Solkema is om uiteindelijk in Italië te kunnen gaan spelen. “Het is voor mij dé competitie om naartoe te werken. Ik heb bewust de stappen genomen zoals ze zijn genomen de afgelopen jaren. Daarover kan ik altijd sparren met mijn vader. Het zou prachtig zijn om te kunnen leven en sporten in Italië. Daar lopen de echte toppers rond. Na mijn buitenlandse carrière hoop ik de cirkel rond te kunnen maken en terug te keren met veel ervaring naar Dynamo. Ik hoop wel dat die terugkeer nog jarenlang op zich laat wachten. Voor nu is het in ieder geval ontwikkelen dit jaar. Dat is het voornaamste doel, beter worden. Daarvoor leef ik. In de ochtend in de sportschool, in de middag of avond in de zaal en tussendoor rusten en eten. Ik ga stap voor stap naar het uiteindelijke doel.  Daarnaast speel ik nog Fortnite en dat speel ik met verschillende spelers uit Nederland die of ook in het buitenland spelen of in de Eredivisie. Zo houden we ook nog een beetje contact buiten het volleybal om.”

Door: Joeri van Leeuwen